W opracowaniu, w którym znajdują się informacje o wieży mieszkalno-obronnej w Pęczniewie brak jest bezpośrednich wiadomości dotyczących jego historii. Na podstawie naczyń ceramicznych znalezionych w czasie wykopalisk datuje się jej powstanie na drugą połowę XIII wieku, a zburzenie nastąpiło w pierwszej połowie XIV wieku. Nie ma też informacji w jakich okolicznościach wieża przestała istnieć i kto był jej właścicielem. Ze źródeł pisanych wiadomo jedynie, że na początku XV wieku do Jana Radlicy z Pęczniewa należał Siedlątków.
Wieża w Pęczniewie znajduje się niedaleko wsi o tej samej nazwie i położona jest nad dopływem rzeki Warty, Pichnią. Znajduje się ona w historycznej ziemi sieradzkiej, niedaleko Poddębic. W miejscowości tej znajduje się stożkowaty nasyp obecnie o średnicy 28 m i wysokości 2,60 metra. W czasie wykopalisk natrafiono na pozostałości czworokątnej budowli drewnianej zbudowanej z grubych dranic długości 7 metrów, w konstrukcji zrębowej. Budowla była jednoprzestrzenna z piwnicą zagłębioną na półtora metra od poziomu terenu. Zakładając, że miała ona kilka kondygnacji przyjmuje się, że była ona wysoka na 6-7 metrów. Ślady przepalonej polepy oraz spalonego drewna świadczą, że wieża została zniszczona przez pożar, który mógł zostać wzniecony w czasie walki, co potwierdzają znaleziska bełtów kuszy znajdowanych dookoła wieży, jak i w jej wnętrzu. [w...]
Źródło: Znaleziska późnośredniowiecznych narzędzi kowalskich z małych siedzib obronnych (Siedlątków, Plemięta, Pęczniew i Raciąż), Jan Nowacki, Warszawa 2006, str. 15
_________________
|