|
Niewykluczone jednak, że we wczesnośredniowiecznym krajobrazie dzisiejszego Sanoka jeszcze jeden punkt odgrywał rolę militarną. Chodzi mianowicie o wspomnianą wyżej Górę Parkową. Punkt ten wzmiankowany jest po raz pierwszy w 1446 r. jako Stroznia (Stróżnia), w kontekście rozstrzygnięcia przez królową Zofię Holszańską sporu między radą miejską i pospólstwem Sanoka, a Tomaszem Skonczewiczem o własność znajdującego się tam ogrodu.. Nazwa wzgórza wskazywać może, że również tutaj we wcześniejszym okresie znajdował się jakiś obiekt związany z obronnością Sanoka, co sugerował już A. Kunysz. Wedle J. Tarnoviča podczas budowy na nim kopca ku czci Adama Mickiewicza miano zniszczyć jakieś kamienne mury.
Źródło: System Militarny Sanoka we wczesnym Śreniowieczu, Piotr N. Kotowicz [w:] Acta Militaria Mediaevalia I, Sztuka wojenna na pograniczu polsko-rusko-słowackim w średniowieczu, Kraków – Sanok 2005, str. 63-64
[Wzgórze to zwane również było „Władyczą Górą” i jako takie pojawia się także obok Stróżni w starszej literaturze archeologicznej dotyczącej wczesnośredniowiecznego Sanoka, być może ze względu na pozorną archaiczność nazwy i jej związek z osobą jakiegoś władcy (?). Nazwa wskazuje jednak, że jego właścicielem mógł być władyka, czyli biskup obrządku wschodniego. Potwierdzeniem tego jest wzmianka z poł. XIX w., mówiąca o przynależności wzgórza do funduszu biskupiego oraz o pałacu, który miał się pod nim znajdować, a który został przywłaszczony przez mieszkańców.
Źródło: System Militarny Sanoka we wczesnym Średniowieczu, Piotr N. Kotowicz [w:] Acta Militaria Mediaevalia I, Sztuka wojenna na pograniczu polsko-rusko-słowackim w średniowieczu, Kraków – Sanok 2005, str. 64
[Wedle lokalnych przekazów Góra Parkowa miała być połączona ze „wzgórzem zamkowym” podziemnym przejściem. Drugie takie przejście łączyć miało, pod Sanem (!), „wzgórze zamkowe” z Górami Słonnymi, między innymi z grodziskiem w Sanoku-Białej Górze – por. uwagi niżej. Legendy te, mimo swej absurdalności, wskazują, jak mocno idea powiązania obiektów obronnych w okolicach Sanoka w jedną całość zakorzeniła się wśród lokalnej społeczności.
Źródło: System Militarny Sanoka we wczesnym Średniowieczu, Piotr N. Kotowicz [w:] Acta Militaria Mediaevalia I, Sztuka wojenna na pograniczu polsko-rusko-słowackim w średniowieczu, Kraków – Sanok 2005, str. 64
_________________ 
|
