W literaturze przedmiotu uznaje się, że dwór ten zlokalizowany był w miejscu późniejszego założenia bastionowego z XVI–XVIII w., w części wsi zwanej „Zamkiem”. Fortalicjum to jest jeszcze dziś dość dobrze czytelne w terenie. Składa się nań zajęte przez zabudowania mieszkalne i gospodarcze, podniesione w stosunku do otaczającego go terenu plateau z reliktami dwóch bastionów, o wymiarach ok. 60×60 m, dodatkowo otoczone podmokłą „fosą” oraz obejmującymi kilka hektarów obwałowaniami. Obiekt ten był badany sondażowo przez A. Batę w 1972 r. W trakcie prac archeologicznych założono cztery wykopy, z których trzy (nr 2–4) skupiły się w wewnętrznej części fortalicjum, w obrębie umocnień bastionowych. Jak wynika ze sprawozdania autora, w silnie zaburzonym układzie stratygraficznym natrafiono na liczny nowożytny materiał zabytkowy (głównie z XVI–XVIII w.), ale wśród zabytków ceramicznych wystąpiły również fragmenty naczyń i kafli datowane najwcześniej na XV w. W wykopie sondażowym nr 4, przebiegającym przez centralną cześć platformy, natrafiono także na murowane pozostałości dworu w postaci narożnika budynku ceglanego, wspartego na ławie kamiennej. Jest zatem bardzo prawdopodobne, że ewentualnych reliktów średniowiecznego dworu należałoby szukać w tym właśnie miejscu, a nowożytne założenie bastionowe przykryło jego ślady. Warto jeszcze dodać, iż nowożytny dwór widoczny jest tylko na jednym dostępnym autorom źródle kartograficznym, mianowicie na mapie austrowęgierskiej z 1877 r., gdzie wyobrażono go w postaci wyodrębnionej części z bastionami i schematycznie zaznaczonych reliktów dawnych fortyfikacji, zachowanych głównie od strony północno-zachodniej.
Źródło: Curia cum Fortalicio alias Sz Thuyerdza: Późnośredniowieczne Rycerskie Dwory Rycerskie, Dwory Obronne w Ziemi Sanockiej - Perspektywy Badawcze, Kotowicz P. N., Skowroński P., str. 101-124 [w:] Zamki w Karpatach, str. 116
_________________
|