Rejon Radłowic (gm. Domaniów, pow. oławski, woj. dolnośląskie) od dawna zwracał uwagę archeologów obecnością bogatego i zróżnicowanego osadnictwa obejmującego różne fazy pradziejów i średniowiecza. Badania prowadzili tu prof. Stanisław Pazda, prof. Irena Lasak, dr Aleksander Limisiewicz i dr Marek Bednarek. Oprócz interesujących materiałów z okresu lateńskiego, wpływów rzymskich czy wczesnego średniowiecza na szczególną uwagę zasługują cmentarzyska kultury pucharów lejkowatych oraz kultury unietyckiej (Radłowice, stan. 1) oraz pozostałości osadnictwa z wczesnej epoki brązu reprezentowane przez obiekty uznawane za osadowe, w tym z obecnością zabytków sugerujących funkcjonowanie produkcji metalurgicznej oraz rowy, które sugerowały istnienia w obrębie stanowiska konstrukcji o najprawdopodobniej charakterze obronnym. Nowych informacji dotyczących stanowiska dostarczyły ogólnodostępne zdjęcia lotnicze i zobrazowania satelitarne oraz zdjęcia lotnicze pochodzące z archiwum Centralnego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej. Od 2014 r. prowadzona jest również regularna prospekcja lotnicza, które pozwoliła na lokalizację wielu wyróżników związanych z obecnością rowów oraz innych obiektów archeologicznych. Dzięki nim, jak również wykonanej prospekcji geomagnetycznej, można podjąć pierwsze próby rekonstrukcji rozplanowania ogromnego założenia składającego się systemu kilku rowów. Zewnętrzne rowy otaczają ogromną przestrzeń o długości i szerokości ok. 1 km. W ich wnętrzu znajduje się kilka mniejszych, zróżnicowanych systemów rowów, w tym w jego centrum zlokalizowane jest okrągłe założenie składające się z pojedynczego rowu (rondel/rondeloid).
Warto zwrócić uwagę, że obrębie przestrzeni otoczonej rowami zlokalizowanych jest kilkanaście stanowisk archeologicznych wyznaczonych na podstawie danych archiwalnych oraz badań powierzchniowych AZP. Ich granice nie oddają faktycznego zasięgu stanowisk, co potwierdzają dotychczasowe badania geomagnetyczne. W latach 2015-2016 r. przeprowadzono ograniczone przestrzennie badania wykopaliskowe, które m.in. sugerują wielofazowość funkcjonowania tego założenia, chociaż przede wszystkim związanego ze społecznościami kultury unietyckiej. Na podstawie serii oznaczeń wieku 14C za najstarsze należy uznać centralne, koliste założenie, którego czas funkcjonowania można datować na okres od około 1880-1850 BC do około 1865-1835 BC. Drugą fazę założenia obejmującą system podwójnych, paralelnych rowów, który można datować na okres od około 1860-1750 BC do około 1850-1740 BC.
Źródło: Powrót do Radłowic. Wstępne wyniki badań nieinwazyjnych i wykopaliskowych prowadzonych w latach 2014-2016, M. Furmanek, M. Mackiewicz, B. Myślecki, P. Wroniecki, M. Ehlert, M. Grześkowiak, M. Krupski, R. Abłamowicz, A. Sady, A. Hałuszko, D. Kofel, J. Krupa, M. Cendrowska, M. Kopec, E. Dreczko, M. Mozgała, A. Gawron, str. 32 [w:] XX Śląskie Sympozjum Archeologiczne, Wrocław 2017, str. 31
_________________
|