|
Autorzy badań przeprowadzonych w ramach akcji Archeologicznego Zdjęcia Polski, na grzbiecie wyniesienia
zaznaczyli dwa obiekty warowne, nadając im osobne numery stanowisk. Pierwszy z nich (Dalków, stan. 1, AZP 47/68–17), położony w południowej części wyniesienia określony został jako osada obronna kultury łużyckiej z okresu halsztackiego C-D, natomiast drugi (Dalków, stan. 2, AZP 48/68–17), przylegający do niego od północy, zewidencjonowany został jako grodzisko wczesnośredniowieczne. Oba człony od strony północno-wschodniej otoczone były wałem zewnętrznym, który obejmował część zbocza wzniesienia (ryc. 2:a). W tym miejscu badacze niemieccy lokalizowali podgrodzie. Obecnie człon identyfikowany z reliktami grodu wczesnośredniowiecznego w terenie i na schematycznym planie warstwicowym czytelny jest jako wypiętrzenie odcięte głębokim rowem od grodziska łużyckiego. Podczas kilkukrotnych penetracji na powierzchni grodziska zlokalizowanego w południowej części wyniesienia odkryto bardzo dużą ilość ceramiki kultury łużyckiej. Jedynie pojedyncze fragmenty naczyń datować można na IX–X w. (ryc. 3:l). Nie rozstrzyga to ostatecznie chronologii i funkcji tego obiektu, który doraźnie, nawet bez większych modernizacji, mógł być wykorzystywany we wczesnym średniowieczu.
Źródło: Alternatywna próba interpretacji funkcji zespołu osadniczego z Gostynia pod Głogowem w świetle danych archeologicznych i toponomastycznych, Dominik Nowakowski, str. 499- [w:] Miejsca Pamięci. Pradzieje, Średniowiecze i Współczesność, red. B. Gediga, A. Grossman, W. Piotrowski, Biskupin-Wrocław 2015, str. 502-504
_________________ 
|
