Opis

hadesssloakoon

Położenie:

Grodzisko leży na cyplu morenowym Zbocza Fordońskiego, które oddziela Wysoczyznę Świecką od Kotliny Toruńskiej. Jego szczyt stanowi płaska wysoczyzna ze stromymi zboczami, będącymi kiedyś krawędziami suchej fosy. Od grodziska w kierunku wschodnim prowadzi malownicza "grań" wysoczyzny, otoczona z jednej strony doliną, a z drugiej pradoliną Brdy-Wisły.

Prace wykopaliskowe:

Pierwsze prace wykopaliskowe na terenie grodziska przeprowadzono w 1938 r., a następnie w latach 1947–1948, 1961–1962 i w 1993 r. Wielokrotnie przeprowadzane badania miały rozstrzygnąć kontrowersje związane z datowaniem grodu. O ile wcześniejsze badania wskazywały na wczesnośredniowieczny czas istnienia grodu (VI–X wiek), to badania późniejsze odkrywały coraz więcej elementów z epok wcześniejszych. Na ogólną liczbę 1200 fragmentów naczyń z Zamczyska, wydobytych zwłaszcza podczas badań z lat 60. XX w. i w 1993 r., tylko niewielka część pochodziła z wczesnego średniowiecza. W przemieszanym zbiorze znacznie bardziej liczebne były zespoły ceramiki kultury łużyckiej z okresu halsztackiego.

Na podstawie badań stwierdzono nawarstwianie się osadnictwa wczesnośredniowiecznego na starszym osiedlu z czasów kultury łużyckiej, przy czym wiek umocnień obronnych Zamczyska nie został ostatecznie rozstrzygnięty. Odkryto m.in. piętnaście jam gospodarczych, a w nich ceramikę, fragment szpili z brązu, toporek kamienny i dwa przęśliki gliniane. W trakcie badań znaleziono kilka tysięcy fragmentów ceramiki, z których ok. 13% zakwalifikowano do okresu wczesnośredniowiecznego, a większość do starszego okresu halsztackiego.

Charakterystyka:

Osiedle obronne z okresu plemiennego Słowian w Zamczysku otoczone było wałem drewniano-ziemnym, wzmocnionym glinianym przedwalem oraz dookolną suchą fosą sprzężoną z dodatkowym ramieniem fosy poprzecznej zlokalizowanej w miejscu najdogodniejszego dojścia do grodu z poziomu wysoczyznowego. Wał zbudowany był z segmentów (stosów). Legary podłużne spięte zostały belkami poprzecznymi, tworząc charakterystyczną dla polskiego budownictwa obronnego rusztową konstrukcję wału. Dla wzmocnienia poszczególnych członów wału legary podłużne zazębiały się ze sobą, a poszczególne kesony wypełniano na przemian gliną oraz kamieniami polnymi. Nie bez znaczenia dla stabilności całego wału, posadowionego prawie na całej długości przy ostrej i wysokiej krawędzi wysoczyznowej, było ułożenie go w wykopie fundamentowym wzgórza. Dookolną suchą fosę wykonano przez tarasowane wcięcie w naturalny stok wzgórza o 20–30-stopniowym nachyleniu. Dzięki temu wewnętrzna ściana fosy o wysokości ok. 5 m miała od zewnątrz nachylenie mocno utrudniające dostęp do obwałowań osiedla.

Odkryty materiał zabytkowy (m.in. ceramika, ostrogi) pozwala datować gród w szerokich ramach czasowych: od końca VI wieku do połowy X wieku. Osiedle egzystowało ok. 400–450 lat w okresie dwóch, a może więcej faz osadniczych. Stwierdzono dwie warstwy pożarowo-demolacyjne wału odkryte w nawarstwieniach wypełniska fosy. Świadczy to o występujących w tych okresach kataklizmach. W świetle rozbudowanego zespołu elementów fortyfikacyjnych i odkrycia detali oporządzenia rycerskiego, gród w Zamczysku rysuje się jako ważny punkt strategiczny w szeroko zakreślonym rejonie międzyrzecza Brdy i Wisły. Zniszczenie i opuszczenie grodu nastąpiło najprawdopodobniej w okresie walk monarchii wczesnopiastowskiej Mieszka I lub jego poprzednika.

Grodziska Polski

Opis

Opis

Opis

Kto przegląda forum