|
A zatem pasterze węgierscy mogli bez przeszkód przemieszczać się na północną stronę beskidzkich przełęczy, wkraczać na położone przy nich tereny, korzystać z pastwisk. Możliwe też, że za pasterzami podążali rolnicy, którzy założyli na pograniczu kilka osad. Jedna z nich powstała prawdopodobnie w pobliżu grodziska w Daliowej. Ale jest to tylko hipoteza, wymagająca udokumentowania badaniami archeologicznymi.
Źródło: Jaśliska, dzieje miasteczka i okolic, Artur Bata, Krosno 2014, str. 32
W rejonie Daliowej miało ono już swoją tradycję, o czym świadczy istnienie wczesnośredniowiecznego grodziska. Zapewne w połowie XIV wieku pojawili się tu Rusini, osiedlając się w obrębie istniejącej osady węgierskiej lub w miejscu przez pierwotnych kolonistów opuszczonym. Sądzić można, iż koloniści przybyli znad górnego Wisłoka, gdzie osadnictwo było już dobrze zorganizowane. Dokument, wydany w 1361 roku przez króla Kazimierza Wielkiego braciom Pawłowi i Piotrowi z Węgier, dotyczący nadań ziemskich w Ziemi Sanockiej, wymienia wieś Surowicę. Musiała zatem powstać kilka, a nawet kilkanaście lat przed tą datą jako osada na prawie ruskim. Być może stamtąd, w dolinę Jasiołki napłynęli koloniści. Daliowa, funkcjonująca także w oparciu o zwyczajowe prawo ruskie, była osadniczym „przyczółkiem” w górnym biegu Jasiołki i jako pierwsza doczekała się lokacji na prawie magdeburskim. W 1363 roku Kazimierz Wielki wydał Hryćkowi (Hriczowi) Zarowiczowi przywilej na założenie wsi zwanej Hriczowawola. Powstała ona na wykarczowanym kawałku lasu, nad rzeką Yassel (Jasiołką)
Źródło: Jaśliska, dzieje miasteczka i okolic, Artur Bata, Krosno 2014, str. 37
_________________ 
|
