|
|
Grodziska Polski
|
|
Teraz jest czwartek, 28 marca 2024, 15:58 Strefa czasowa: UTC
|
Strona 1 z 1
|
[ Posty: 3 ] |
|
Autor |
Wiadomość |
hadesssloakoon
|
Tytuł: Opis Napisane: środa, 8 lutego 2017, 14:07 |
|
Dołączył(a): piątek, 15 lipca 2016, 15:43 Posty: 39258
|
Obserwacje oczyszczonych profili dawnych wykopów pozwoliły ustalić, że grodzisko posiada tylko jedną warstwę, co pośrednio potwierdzone zostało przez jednorodność materiału zabytkowego w warstwach spływowych, zalegających poniżej.
W pierwszym sezonie prace skoncentrowano się na południowo-zachodniej części grodziska, gdzie przeprowadzono przekop przez dobrze na tym odcinku zachowany wał i jego rozsypisko na stoku aż na wspomnianą powyżej równinkę. Pozwoliło to ustalić konstrukcję i chronologię wału oraz powiązać stratygraficznie *[2] osadę znajdującą się na tej równince z osadą na terenie majdanu grodziska. Osada ta została przebadana wciągu dwóch sezonów prawie w całości (sadząc z konfiguracji terenu). Odkryto tam jedenaście jam, w tym kilka o wyraźnym charakterze zasobowym i być może jedną bardzo zniszczoną ziemiankę. Jamy zaznaczają się dopiero od głębokości poniżej 0,5 m, mają w zarysie kształt owalny lub okrągły, w przekroju na ogół nieckowaty o płaskim lub kulistym dnie. Głębokość (od stropu jamy) wynosi od kilkunastu centymetrów do około jednego metra. Pod względem inwentarza wyróżniają się: jama 2 (badania 1958 r.) zawierająca ceramikę, dwie bryłki bursztynu oraz duży fragment sierpa żelaznego, a także jama 4 z badań 1959 roku. Odkryto w niej duże ilości ceramiki (w tym fragmenty dużych naczyń o charakterze zasobowym), trzydzieści dwie bryłki bursztynu, gruszkowaty wisiorek brązowy, fragment szpili (?) żelaznej, dwa gładziki kamienne oraz liczne kości rybie. Przeprowadzone badania ichtiologiczne wykazały, że kości znalezione (w jamach 4 i 7) należały do: leszcza (34 kości - 39,5%), płoci (4 kości - 4,6%), troci (3 kości - 3,5%), ciosy (2 kości - 2,3%), karpia (1 kość - 1,2%), sandacza (1 kość - 1,2%), jesiotra (1 tarcza kostna -1,2%). Ogółem oznaczono 46 kości (53,5%) całego materiału. Kości nieprzydatnych do oznaczeń było 40 szt. (46,5%) - stanowiły je kości ryb karpiowatych. Z innych zabytków wymienić należy żelazny grot oszczepu, wisiorki bryzowe i gliniane, przęśliki, gładziki kamienne i ponad setkę bryłek bursztynu. Licznie występowała ceramika i bryłki polepy, rzadko kości zwierzęce. O miejscowym wytopie żelaza mówią trzy odkryte fragmenty żużla, które świadczą o wytopie tutaj rudy darniowej. Analizy przeprowadzone przez m.in. J.Piaskowskiego na odkrytych przedmiotach żelaznych sezonu 1958 roku pozwoliły ustalić, że wykonano je z niezbyt wartościowego żelaza dymarkowego.
Interesująco przedstawia się materiał ceramiczny uzyskany z terenu osady oraz rozsypiska wału. Niestety charakter stanowiska bardzo utrudnił uzyskanie większej ilości form całych lub też nadających się do rekonstrukcji. Stwierdzono duże bogactwo w zakresie form i ornamentyki naczyń. Znaleziono dużą ilość mis, kubków, talerzy glinianych, naczyń sitowatych, jajowatych, beczułkowatych, baniastych, dwustożkowych o lejkowatej szyjce, przysadziste wazy, przy czym w obrębie poszczególnych typów znać wyraźne zróżnicowanie w zakresie kształtu, wielkości i zdobnictwa. Nie udało się natomiast uchwycić związków stratygraficznych grodziska z drugą osadą, która znajduje się na odpisanym powyżej południowo-wschodnim stoku wzgórza, o około siedemdziesiąt metrów od szczytu pagórka i dwadzieścia metrów poniżej jego poziomu. Badania w 1959 roku pozwoliły ustalić, że osada ta rozciągała się w północnej części równiny. Przekopano tam jamę oznaczoną numerem 13, nieróżniącą się wyglądem od opisanych powyżej. Na stropie jamy odkryto skupisko skorup i liczne części uszkodzonej ozdoby z wielu zwojów drutu brązowego z żelaznymi wisiorkami. Jama zawierała liczne fragmenty naczyń, identycznych z ceramiką opisaną powyżej, oraz siedem bryłek bursztynu. Jak wynika z rozrzutu materiału w przeprowadzonych wykopach, osada ta była większa od leżącej tuż pod wałami grodu. Materiał z obu osad jest analogiczny, nie wyklucza to jednak możliwości kilku czy nawet kilkudziesięcioletnich różnic czasowych miedzy zamieszkiwaniem jednej i drugiej. Na podstawie wydobytych zabytków określono wiek grodziska i związanej z nim osady na tzw. wczesny i środkowy okres lateński (400-100 p.n.e.).
W drugim sezonie badań udało się ustalić położenie cmentarzyska, wiążącego się prawdopodobnie z zespołem osad z Łęcza. Jest ono położone o 1,5 km w prostej linii od nich, na terenie lasu, tuż przy szosie, już w granicach Kadyn. Stanowisko zgłosili pracownikom ekspedycji J. i K. Downarowie z Łęcza. W latach 1950-1953 z miejsca tego wybierano piasek, niszcząc przy tym szereg grobów. Badania sondażowe odkryły zniszczony grób popielnicowy pod brukiem kamiennym. Z przyczyn technicznych przeprowadzenie prac na szerszą skale okazało się niemożliwe.Źródło: http://historia-wyzynaelblaska.pl/l-cze.html
_________________
|
|
|
|
|
Reklama
|
Tytuł: Napisane: środa, 8 lutego 2017, 14:07 |
|
|
|
|
|
|
hadesssloakoon
|
Tytuł: Re: Opis Napisane: niedziela, 19 lutego 2017, 20:04 |
|
Dołączył(a): piątek, 15 lipca 2016, 15:43 Posty: 39258
|
Przykład wyżynnego grodziska o wybitnych walorach obronnych stanowiącego refugium dla dwóch osad znajdujących się w jego bezpośrednim sąsiedztwie.
Usytuowanie i opis
Obiekt znajduje się na ok. 0,5 km na północ od wsi Łęcze na szczycie wzgórza stanowiącego element pasma ciągnącego się wzdłuż brzegu Zalewu Wiślanego. Grodzisko ma kształt owalny o wymiarach ok. 50 x 40 m Otoczone jest wałem, z którego ocalały trzy odcinki. Szerokość wałów u podstawy sięga 6 - 10 m , a ich wysokość w stosunku do współczesnego poziomu majdanu sięga 2,5 m. Powierzchnia majdanu wynosi ok. 600 m2 .
Historia
Gród w Łęczu funkcjonował we wczesnej epoce żelaza i był obiektem jednofazowym. Grodzisko było intensywnie badane przed II wojną światową. W północnej części majdanu znajduje się kamień poświęcony pamięci R. Dorra - niemieckiego badacza, który prowadził badania archeologiczne na grodzisku.
Stan i wyniki badań
Pierwsze badania na grodzisku przeprowadzono przed II wojną światową. Niestety nie są znane ich wyniki. Ponowne badania archeologiczne miały miejsce w latach 1958 - 1959 pod kierunkiem J. Antoniewicza. Ze względu na intensywne prace wykopaliskowe badaczy niemieckich na majdanie grodziska, badania powojenne koncentrowały się w południowo-zachodniej części obiektu obejmując grzbiet wału, niewielki fragment majdanu i dwie sprzężone z grodziskiem osady. Wyniki badań pozwoliły ustalić, że gród był stale zamieszkany przez niewielką ilość ludzi. Pozostała ludność zamieszkiwała pobliskie osady. O dużym znaczeniu obronnym obiektu świadczą silnie rozbudowane konstrukcje drewniano-ziemne wałów otaczających grodzisko. W trakcie badań natrafiono na liczne fragmenty naczyń o cechach kultury łużyckiej, pomorskiej i bałtyjskiej oraz inne zabytki ruchome, również bryłki bursztynu
Na teren grodziska prowadzi czerwony szlak turystyczny.Źródło: https://zabytek.pl/pl/obiekty/grodzisko-755
_________________
|
|
|
|
|
hadesssloakoon
|
Tytuł: Re: Opis Napisane: wtorek, 30 października 2018, 00:27 |
|
Dołączył(a): piątek, 15 lipca 2016, 15:43 Posty: 39258
|
Znane jako:
- Łęcze stan.1 - Uroczysko - Święty Kamień - Święte Miejsce - Lenzen - Burgwall
_________________
|
|
|
|
|
Reklama
|
Tytuł: Napisane: wtorek, 30 października 2018, 00:27 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Strona 1 z 1
|
[ Posty: 3 ] |
|
Teraz jest czwartek, 28 marca 2024, 15:58 Strefa czasowa: UTC
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość |
|
|
|
Nie możesz rozpoczynać nowych wątków Nie możesz odpowiadać w wątkach Nie możesz edytować swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz dodawać załączników
|
|
|